Çeşitli nedenlerle kızlarımın fotoğraflarına bakarım bazen. Özellikle büyük kızımın bir sürü fotoğrafı var. Küçüğün büyük kızıma göre biraz daha az fotoğrafı var. Eşimin kızlarıyla harika fotoğrafları vardır. Zaten kendisi de beğendiklerini çerçeveletip çerçeveletip asar duvarlara. Peki benim????
Var... benim de var, ama benimkinde kızlarım ya ağlarken çıkar, ya ben onları güldürmeye çalıştığım için gayet çirkin poz vermişimdir, ya kızları susturmaya çalışıyorumdur, ya babasına "artık çek durmuyorlar" derken en kötü harfte ağzım yamuk çıkmıştır. Babamız da sağolsun bir tane çeker makineyi "al hadi çektim" der elime tutuşturur, oysa ben onun arka arkaya bir sürü resmini çekerim. Nasıl olsa film bitecek derdi yok, bedava, en güzel pozu yakalayana kadar çek değil mi? İ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder